بازدیدها: 7
وی افزوده است: «آنجا که صاحب نهج‌البلاغه علیرغم در دست داشتن سند وصایت و خلافت پیامبر که حکم صریح حکمرانی بر مسلمین بود، در خانه می‌نشیند تا مردم به سراغش بیایند و با اثبات مقبولیت مردمی زمام امور را در دست بگیرد، با صریح‌ترین بیان به همگان می‌فهماند حکم فقهی دین خدا اینست که تا مردم نخواهند حکمرانی مشروعیت ندارد و همواره اراده مردم باید بر اراده حاکمان حکمفرما باشد. اینکه حضرت علی علیه‌السلام با رساترین فریاد در همین نهج‌البلاغه اعلام می‌کند اگر در دورترین نقطه قلمرو حکومتی اسلام، فردی با شکم گرسنه سر به بالین بگذارد جا دارد حکمرانان به خاطر این ننگ بزرگ دق کنند و بمیرند، حکم فقهی پول‌پاشی‌های بی‌حساب و کتاب برای ساختن اماکن مذهبی و زیارتگاه‌های اشرافی در زمانی که در مجاورت همان اماکن عده‌ای از مسلمانان با فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند را به زبان می‌آورد…»
او همچنین نوشته: «اگر به نهج‌البلاغه با این نگاه بنگریم، سرتاسر فقه است و اخلاق و تامین حقوق عامه مردم. چه زیانکاریم ما که نه در حکمرانی و نه در حوزه‌های علمیه از نهج‌البلاغه برای استخراج احکام فقهی استفاده نمی‌کنیم. آیا در مناسبت میلاد مظهر عدل الهی درصدد کم کردن فاصله خود با فقه علوی برخواهیم آمد؟»
دیدگاهتان را بنویسید