مشت، فریاد، خون و خیانت؛ اینها دیگر چاشنی داستان نیستند بلکه بدنه اصلی بسیاری از سریالهای خانگی شدهاند، اما پرسش اینجاست: این حجم از خشونت محصول ذهن خلاق نویسنده است یا آینهای از جامعهای که در آن زندگی میکنیم؟ آیا سریالها زخم میزنند یا فقط پرده از زخمها برمیدارند؟