بازدیدها: 3
بار دیگر صدای ترمزهای بیاثر، آژیر آمبولانس و نگاههای نگران شهروندان، خیابانهای تبریز را به صحنهای از اضطراب و حادثه بدل کرد. بعدازظهر روز دوم اردیبهشت ۱۴۰۴، بریدن ترمز یک دستگاه اتوبوس شرکت واحد، حادثهای تلخ را در یکی از خیابانهای این شهر رقم زد؛ حادثهای که خسارات قابل توجهی به چندین خودروی پارکشده وارد آورد و بار دیگر زنگ خطر فرسودگی ناوگان حملونقل عمومی را به صدا درآورد./ فرسوده
این نخستینبار نیست که نقص فنی اتوبوسهای شهری تبریز به فجایعی از این دست میانجامد. تیرماه ۱۴۰۳ نیز در مسیر ایدهلو، نقص فنی در یک اتوبوس شرکت واحد به حادثهای خونین در بازارچه سیلاب انجامید که در پی آن ۱۰ شهروند مصدوم و چند خودرو آسیب جدی دیدند.آنچه بیش از خود حادثه نگرانکننده است، تکرار آن با فاصلهای کوتاه است؛ تکراری که بیتردید، حاصل تعلل در نوسازی ناوگان و بیتوجهی به هشدارهای کارشناسان حملونقل شهری است. فرسودگی اتوبوسها نهتنها تهدیدی برای سلامت مسافران و شهروندان است، بلکه میتواند به بحرانی انسانی و اجتماعی بدل شود؛ بحرانی که در آن، هزینهها نه فقط مالی، بلکه جانی و روانی نیز خواهند بود.در چنین شرایطی، ضروری است شورای شهر تبریز و مجموعه شهرداری، با نگاهی مسئولانهتر و جدیتر به موضوع نوسازی و بهسازی ناوگان اتوبوسرانی ورود کنند. صرف وعده و برنامههای بلندمدت، کافی نیست. اکنون زمان اقدام عملی، شفافسازی وضعیت ناوگان، اولویتبندی تخصیص بودجهها و مطالبهگری عمومی است.
اتوبوسهای شهری نباید به تابوتهای متحرکی بدل شوند که هر لحظه امکان رقم زدن تراژدیای تازه را دارند. مسئولیت جان شهروندان، بر دوش آنان است که امروز میتوانند با تصمیماتی بهموقع، فردای شهر را ایمنتر و آرامتر سازند.
تبریز، شهری با اتوبوسهایی که بیشتر از آنکه وسیله حملونقل باشند، مینهای متحرکاند. بریدن ترمز دیگر خبری عجیب نیست، بلکه بخشی از «روال عادی» در شهری شده که مسئولانش انگار هنوز منتظر حادثهای بزرگتر برای بیدار شدن از خواب غفلتاند.اتوبوسهای فرسوده، هر روز جان مردم را تهدید میکنند؛ نوسازی فوری این ناوگان نه یک پیشنهاد، بلکه یک ضرورت فوری و حیاتی است. پیش از آنکه حادثه بعدی تیتر فردای رسانهها شود، باید اقدامی جدی در دستور کار قرار گیرد.کارشناسان حوزه حملونقل شهری معتقدند نوسازی ناوگان اتوبوسرانی تبریز باید در اولویت مدیریت شهری قرار گیرد. اتوبوسهای فرسوده، هر روز بیش از پیش امنیت شهروندان را تهدید میکنند و بیتوجهی به این موضوع، میتواند زمینهساز فجایعی بزرگتر در آیندهای نهچندان دور باشد.
دیدگاهتان را بنویسید