به‌گزارش خبرگزاری مظفریه آنلاین از تبریز، در روزهایی که آسمان کشور در التهاب و رصد دائمی بود و پهپادهای متجاوز رژیم صهیونیستی به‌دنبال روزنه‌ای برای نفوذ بودند، تبریز به قلب تپنده دفاع هوایی کشور بدل شد. شهری که در سایه رشادت مردان گمنام پدافند، از سربازان وظیفه تا افسران کارکشته، به یکی از پایگاه‌های راهبردی صیانت از آسمان ایران اسلامی در جنگ 12 روزه تبدیل شد.در آن هنگامه پرآشوب، پدافند هوایی تبریز با سامانه‌های هوشمند و بومی دفاعی و دلیرمردانی که شب و روز نمی‌شناختند، یکی از مهم‌ترین محورهای ایمن‌سازی شمال‌غرب کشور را شکل داد.جنگ 12 روزه، نقشی نوین و راهبردی به این یگان بخشید؛ نقشی که امروز از آن با عنوان «سپر آهنین ایران در شمال‌غرب» یاد می‌شود.در تیررس دشمن، اما دست به ماشهدر شرایطی که تهدیدات دشمن از محورهای مرزی و حتی خارج از مرزها پیش‌بینی می‌شد و مراکز حیاتی صنعتی، نظامی و ارتباطی شمال‌غرب در تیررس قرار داشتند، یگان‌های پدافند هوایی مستقر در تبریز با بهره‌گیری از سامانه‌های پدافندی و با تکیه بر دستان توانمند سربازان جان‌فدای میهن اسلامی، مأموریت خود را بی‌وقفه دنبال کردند.سربازان وظیفه‌ای که در دل لحظه‌های بحران، دلیرمردانه و با رشادت مثال‌زدنی، پشت سامانه‌های دفاعی ایستاده بودند، خوب می‌دانستند که نخستین هدف دشمن خواهند بود اما نه قدمی پس کشیدند و نه لحظه‌ای دست از ماشه برداشتند. در همین روزها، برخی از این جوانان مؤمن و دلاور، در اثر موج انفجار یا اصابت ترکش‌ها، به کاروان شهدای پدافند پیوستند؛ تا خون‌شان بر خاک تبریز، سندی بر وفاداری نسل نو به آرمان دفاع باشد.آماده‌باش کامل و پاسخ قاطع به تحرکات خصمانهاز نخستین ساعات آغاز نبرد، یگان‌های پدافند هوایی استان آذربایجان‌شرقی در وضعیت آماده‌باش صددرصد قرار گرفتند. به گفته منابع مطلع، در چندین نوبت، تلاش دشمن برای ارسال پهپادهای شناسایی به مناطق حساس با واکنش دقیق و به‌موقع این نیروها خنثی شد. اطلاعات راداری ثبت‌شده در قرارگاه‌های مشترک، گواه بر توان بالای شناسایی، رهگیری و درگیری موفق با اهداف متخاصم بود.یکی از دستاوردهای درخشان این نبرد کوتاه اما پرچالش، ارتقای سطح هماهنگی میان پدافند ارتش، سپاه و سایر نهادهای نظامی و امنیتی مستقر در استان بود.تبریز؛ پشتیبان بی‌وقفه، سنگر شکست‌ناپذیربر خلاف انتظار دشمن که می‌کوشید با حملات موضعی، فشار روانی و جنگ ترکیبی، انسجام دفاعی را دچار خلل کند، زیرساخت‌های کلیدی تبریز پایدار ماند. ارتباطات قطع نشد، حمل‌ونقل مختل نگردید و صنایع حیاتی بدون توقف ادامه یافتند؛ تبریز نه‌تنها در برابر تهدید ایستادگی کرد، بلکه به‌عنوان یک شهر استراتژیک پشتیبان، سهم بزرگی در تثبیت پیروزی ملی ایفا نمود.از آسمان تبریز، امنیت می‌بارداکنون و با گذر از جنگ 12 روزه، تجربه تبریز به الگویی موفق از کارآمدی پدافند در دوران جنگ‌های نوین تبدیل شده است. پدافند تبریز، با تکیه بر نیروی انسانی مؤمن، تجهیزات بومی، و مهم‌تر از همه، اراده‌ای برخاسته از ایمان، بار دیگر نشان داد که آسمان شمال‌غرب ایران، در تیررس دشمن نیست؛ بلکه در سایه خون شهدا و دست‌های همیشه بیدار، ایمن و شکست‌ناپذیر باقی خواهد ماند.سربازانی که از مرخصی چشم پوشیدند تا میهن بماندسرباز وظیفه رضا محرمی آقامیرلو، جوان 20 ساله‌ای از روستای الوار علیا و ساکن تبریز بود. مرخصی داشت، می‌توانست به خانه برگردد، اما ترجیح داد کنار هم‌رزمانش بماند و تا آخرین نفس برای امنیت کشور بایستد. او یک خواهر دوقلو داشت که حالا دلتنگی‌اش تا ابد زنده خواهد ماند.سرباز وظیفه حسین پورعبدالله مینق، از محله سیلاب در حاشیه تبریز، تنها پسر خانواده بود و دو خواهر چشم‌انتظار بازگشتش. روزهای پایانی خدمتش را می‌گذراند، اما سرنوشت شهادت را برایش نوشته بود. او ایستاد، جنگید و رفت؛ بی‌آنکه پایان سربازی‌اش را جشن بگیرد.علیرضا ناصری النجقی، دیگر سرباز دلیر پدافند تبریز، 22 ساله و مجرد، از فرزندان تبریز بود که پس از یک سال خدمت، به آخر خط دفاع رسید؛ همان‌جا که غیرت معنا پیدا می‌کند.مهدی معرفتی، جوان روستای کندلج شهرستان مرند، 21 سال داشت و تنها 5 ماه از خدمت سربازی‌اش گذشته بود، اما قلبی به وسعت کوه‌های سرزمینش داشت. او نیز در جمع شهیدان گروه پدافند هوایی تبریز جاودانه شد.افسرانی از جنس پایداریدر کنار این سربازان فداکار، افسرانی نیز در صف شهدا ایستادند؛ فرماندهانی که خود رزم‌آوران دلیر جبهه‌های حق علیه باطل بودند.سرگرد میثم محمدی، اهل میانه و ساکن تبریز، پدر دختری به نام هانیه، مردی از تبار غیرت و تجربه، آسمانی شد تا هانیه به پدرش افتخار کند.استوار دوم حجت بابایی، 28 ساله و اهل مراغه، همسرش را تنها گذاشت تا سرزمینش تنها نماند. زندگی‌اش جوان بود، اما تصمیمش کهنه و عمیق: دفاع از وطن.ستوان دوم جواد شادی، اهل روستای شیراز از توابع عجب‌شیر، متولد 1364 و پدر دو فرزند به نام‌های اسرا و امیرحسین بود. در سایت رادار تبریز، جایی که نبض امنیت آسمان در دستانش بود، به شهادت رسید و نامش جاودانه شد.ستوان دوم اکبر خسروی گرگری، اهل مرند، با دو فرزند به نام آیهان و آیلار، در محل استقرار رادار تبریز به شهادت رسید. پدری که فرزندانش نام او را در تاریخ پدافند هوایی خواهند خواند.انتهای پیام/
دیدگاهتان را بنویسید