به گزارش پایگاه خبری ملت آزاد به نقل از تبریز جوان ورزش و اعتیاد به ندرت در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند فردی که اهل ورزش باشد، معمولاً از آلودگی به مواد مخدر مصون می‌ماند. از همین رو توجه به توسعه ورزش به ویژه در میان نوجوانان و جوانان نه تنها به‌عنوان ابزاری برای پر کردن اوقات فراغت بلکه به عنوان سپری در برابر اعتیاد از اهمیت بالایی برخوردار است.
در شهر تبریز، کمبود اماکن ورزشی به‌وضوح احساس می‌شود. با وجود این کمبود، بسیاری از نهادهای دولتی مانند اداره ورزش و جوانان، هیئت فوتبال، شهرداری‌ها، هلال احمر، جهاد کشاورزی، ارتش، مخابرات و دیگر ادارات که دارای اماکن ورزشی هستند به بهانه نبود بودجه این اماکن را با قیمت‌های بالا به بخش خصوصی واگذار کرده‌اند. نتیجه آن شده که بسیاری از جوانان حتی جرأت فکر کردن به ورزش و باشگاه را نیز ندارند.
بخش عمده‌ای از زمین‌های ورزشی عمومی نیز با قراردادهای بلندمدت در اختیار برخی ادارات و باشگاه‌های خصوصی قرار گرفته‌اند به‌طوری که عملاً زمانی برای استفاده عموم مردم باقی نمی‌ماند. برخی دیگر نیز این اماکن را کاملاً تعطیل کرده‌اند، نه خود استفاده می‌کنند و نه اجازه استفاده به دیگران می‌دهند.
در کنار این چالش‌ها، مدیریت برخی هیئت‌های ورزشی استان نیز به دست افراد غیرورزشی افتاده و همین امر باعث شده ورزشکاران مستعد به دلیل نبود حمایت و آینده‌ای روشن، در میانه راه ورزش را کنار بگذارند.
در چنین شرایطی اگر گروهی از جوانان تصمیم به اجاره زمین فوتبال بگیرند ناچارند هفته‌ها و حتی ماه‌ها زودتر اقدام کنند و در نهایت نیز با هزینه‌ای گزاف شاید تنها یک ساعت زمان ورزش در اختیارشان قرار گیرد.
در حال حاضر، باشگاه‌های بدنسازی به عنوان در دسترس‌ترین نوع ورزش در تبریز و سایر شهرها، رشد زیادی داشته‌اند؛ اما به دلیل فقدان نظارت مؤثر، برخی از این باشگاه‌ها به محل مصرف مکمل‌های تقلبی، پپتایدها و حتی مواد مخدر نظیر شیشه تبدیل شده‌اند. نتیجه آن آسیب‌های جسمی و روانی جبران‌ناپذیری برای جوانان است.
این چالش‌ها، تنها بخشی از دشواری‌های مسیر ورزش برای جوانان است. وضعیتی که برخلاف بند سوم اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شکل گرفته؛ اصلی که دولت را موظف به تأمین آموزش، پرورش و تربیت بدنی رایگان برای همه مردم در تمام سطوح می‌داند.
در سوی دیگر ماجرا، دسترسی آسان و سریع به مواد مخدر و مشروبات الکلی، به شکلی نگران‌کننده رواج یافته است. کافی است فردی اراده کند؛ در کمتر از چند دقیقه، شماره پخش‌کننده را یافته و مواد یا مشروبات مورد نظر را در محل تحویل بگیرد؛ در بسیاری موارد، سرعت این افراد از اورژانس یا حتی نیروهای پلیس ۱۱۰ نیز بیشتر است.
ارزان و در دسترس بودن مواد مخدر، در کنار نبود زیرساخت‌های ورزشی، از عوامل اصلی گرایش جوانان به اعتیاد است. حتی آنان که از دام اعتیاد می‌گریزند، اوقات فراغت خود را در کافه‌ها می‌گذرانند؛ فضاهایی که نه نظارتی بر آن‌ها وجود دارد و نه محدودیتی برای ورود نوجوانان.
این وضعیت تأسف‌بار در حالی است که با تأمین زیرساخت‌های ورزشی مناسب و حمایت از جوانان، می‌توان آن‌ها را به ورزش سوق داد و جامعه‌ای سالم و پرانرژی ساخت. اکنون زمان آن است که مسئولان با نگاهی مسئولانه‌تر و آینده‌نگرانه‌تر به میدان آمده و مسیر را برای ورزش و نشاط اجتماعی هموار کنند.
دیدگاهتان را بنویسید