بر اساس اطلاع «فرهیختگان»، زنگ خطر شیوع هاری در بین سگ‌های ولگرد و سالک در بین سگ‌های خانگی و ولگرد یا همان بلاصاحب به صدا درآمده است و بار دیگر لزوم ساماندهی معضل سگ‌های ولگرد را یادآور شده است. یک دامپزشک در گفت‌وگو با «فرهیختگان» مجدداً لزوم ساماندهی سگ‌های ولگرد را یادآور می‌شود.
خسروی دامپزشک: سالک خطرناک‌تر از هاری است
امیرپیمان خسروی دامپزشک است و از خطر شیوع سالک حتی در میان سگ‌های خانگی می‌گوید. او می‌گوید که شیوع بیماری‌هایی مانند سالک و هاری رتبه بهداشت عمومی کشور را در جهان پایین می‌آورد. او در گفت‌وگو با «فرهیختگان» گفت: «خطرناک‌تر از هاری، لیشمانیوز (سالک) و شیوع سالک در بین سگ‌های ولگرد و سگ‌های خانگی است. نکته اینجاست که اگر بخواهیم سگ‌های ولگرد را متهم کنیم، باید بگوییم که در حال حاضر، در جامعه ما، از هر سگی که مشاهده می‌شود، پنج تا شش‌تای آن‌ها سگ‌های نژاده‌ای هستند که ارزشی معادل ۲۰۰ میلیون تومان پیدا می‌کنند. شاید برای سگ‌ها خطرناک باشد، اما برای انسان‌ها این مسئله بسیار بدتر است.»
وی ادامه داد: «لیشمانیوز قدیمی همان بیماری سالک بود که معمولاً یک زخم سالک روی صورت مردم دیده می‌شد. این بیماری به دو صورت بروز می‌کند: جلدی و احشایی. همیشه ما در معرض این بیماری بودیم. حالا این بیماری چه‌طور منتقل می‌شود؟ سگ‌ها به این بیماری مبتلا می‌شوند. عامل انتقال این بیماری مستقیماً از سگ به انسان نیست. عامل اصلی انتقال، پشه خاکی است. پشه می‌آید، سگ را نیش می‌زند، سپس از آنجا به انسان منتقل می‌شود و تخم انگل را منتقل می‌کند. به این صورت است که این تخم‌ها منتقل می‌شوند و باعث آلودگی هر دو طرف می‌شوند.»
سگ‌های ولگرد عامل مهم انتقال هاری هستند
این دامپزشک افزود: «اکنون که بیماری هاری در جامعه انسانی گسترش‌یافته، نمی‌توانیم به جست‌وجوی علت بپردازیم که چه کسی یا چه چیزی این بیماری را منتقل کرده است. از نظر ما، سگ‌های ولگرد در حال حاضر بستر مناسبی برای گسترش هاری هستند، به‌ویژه در اطراف تهران و در شهرک‌هایی مانند پرند و…. این مسئله تهدیدی جدی هم برای جامعه انسانی به شمار می‌رود و هم استاندارد‌های جهانی بهداشت کشور را زیر سؤال برده است. در حال حاضر، ما به لیست کشور‌هایی پیوسته‌ایم که از این منظر به‌شدت از دنیا عقب مانده‌اند.»
وی ادامه داد: «راه‌حل چیست؟ راه‌حل این است که در نخستین قدم، پیش‌بینی دقیق باشد. پیشگیری از شیوع این بیماری باید بر اساس دو اصل اساسی صورت گیرد: اول اینکه واکسیناسیون گسترده، حتی در مورد سگ‌های ولگرد، باید تا حد ممکن انجام شود. دوم اینکه جمع‌آوری سگ‌های ولگرد از داخل شهر‌ها و روستا‌ها باید با سرعت بیشتری انجام شود. متأسفانه، روش‌های ناکارآمد و قدیمی که در بسیاری از مناطق اجرا می‌شود، عملاً باعث شده‌اند که این مبارزه به بن‌بست برسد و نتایج قابل‌قبولی در پی نداشته باشد.»
همدردی‌های عجیب مانع جمع‌آوری اصولی سگ‌ها می‌شود
خسروی افزود: «یعنی چه؟ وقتی می‌گوییم «فشل می‌ماند»، منظور این است که در فازهای مختلف اندیشه؛ در زمانی که در استان تهران، جمع‌آوری سگ‌ها بر مبنای دارو و واکسن است، سگ‌ها به‌صورت مستقیم با تفنگ شکار می‌شوند. این موضوع باعث بروز همدردی‌های عجیب‌وغریب از سوی مردم می‌شود، بدون اینکه اطلاعات کافی داشته باشند و حتی برخی با آگاهی از این موضوع، دلشان برای سگ‌ها می‌سوزد. ما انسانیم. اما نکته‌ای که اینجا وجود دارد این است که این نوع برخورد‌ها اثر زیادی روی نیت مثبت گروه‌های جمع‌آوری‌کننده، یعنی دامپزشکان و سیستم شهرداری دارد. در نتیجه، روزی که بخواهیم سگ‌ها را جمع‌آوری کنیم، مردم به‌خاطر حس ترحمی که دارند، مانع این کار می‌شوند. این اولین مسئله‌ای است که باید حل شود. ما در کشور یک متد درست برای جمع‌آوری سگ‌ها نداریم و به‌طورکلی برخوردی که با جمع‌آوری سگ‌های ولگرد می‌شود، انگار که دارند آجر جمع می‌کنند. این‌طور برخورد‌ها باعث می‌شود که توجهی به ویژگی‌های حیوانات نداشته باشیم؛ اینکه سگ‌ها موجوداتی با گوشت، پوست، خون، دستگاه گوارش و سیستم عصبی هستند. این موجودات از لحاظ فیزیولوژیکی بسیار پیچیده‌اند و حتی می‌توانند احساس داشته باشند. چنین برخورد‌هایی با حیوانات، مخصوصاً وقتی که صاحب هوش و حواس هستند، از دیدگاه جهانی محکوم است. اما ما این موضوع را نمی‌خواهیم بپذیریم.»
وی عنوان کرد: «ما نمی‌توانیم با این روش‌ها برخورد کنیم. حتی اگر پول هم خرج کنیم، آبرویمان زیر سؤال می‌رود. دومین مسئله‌ای که باید جا بیفتد، این است که باید برای مردم از طریق بیلبورد‌ها و هشدار‌های بهداشتی توضیح دهیم که سگی که در خیابان است، حتی اگر عقیم شده باشد و گوشواره داشته باشد، به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند جایگاه بهداشتی داشته باشد. عقیم بودن سگ هیچ اهمیتی ندارد. این سگ‌ها ممکن است حامل انگل، هاری یا لیشمانیوز باشند. بنابراین، این موضوع را باید به مردم گوشزد کنیم که خیابان جای نگهداری سگ نیست. هر کسی که دوست دارد، می‌تواند سگ را در خانه‌اش نگهداری کند، اما نمی‌شود به‌عنوان سگ خانگی در خیابان از آن نگهداری کرد.»
دیدگاهتان را بنویسید